woensdag 9 augustus 2023

Het ontstaan van zalig Heilig verklaring

 De canonisatieritus is het ritueel waarbij een zalige wordt heilig verklaard. In de Katholieke Kerk is het de paus die de canonisatie verricht. De ritus vindt plaats voorafgaand aan een pontificale eucharistieviering.

Rooms-katholieke heiligverklaringen vinden in de regel plaats in Vaticaanstad: in de Sint-Pietersbasiliek of op het Sint-Pietersplein. Meestal worden er meerdere personen in één viering gecanoniseerd. Soms verklaart een paus iemand heilig tijdens een apostolische reis in het land waar de heilige vandaan kwam.

Enorme portretten
Een aantal dagen voor de plechtigheid worden aan de façade van de basiliek enorme portretten van de heilig te verklaren personen gehangen. 

Scheiding van liturgie
Paus Benedictus XVI besloot in 2012 de liturgische principes van het Tweede Vaticaans Concilieverder door te voeren en de canonisatieritus te hervormen. Daarbij scheidde hij de canonisatie van de eucharistie, omdat het ceremonieel van een heiligverklaring in tegenstelling tot de mis geen liturgische handeling is. Met de canonisatie treedt de paus op als wetgever en als leraar maar niet als liturg. De canonisatieritus vindt dus tegenwoordig plaats vóór aanvang van de hoogmis.

OPBOUW

  • Intrede. Het koor zingt de Litanie van Alle Heiligen. De paus bewierookt het altaar
  • De paus opent met het kruisteken en zegt in het Latijn: "In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest."
  • De prefect van de Congregatie voor de Heiligverklaringen treedt naar voren en richt in het Latijn het woord tot de paus, waarin hij hem verzoekt de zaligen N.N. heilig te verklaren. Hij gebruikt daarvoor deze formule: "Allerzaligste Vader, de Heilige Moederkerk vraagt Uwe Heiligheid om de namen van deze zaligen in te schrijven in het Boek der Heiligen, opdat zij als zodanig door alle christenen kunnen worden aangeroepen: [hier noemt hij de namen van de zaligen]."
  • De paus antwoordt met een oproep aan de gelovigen om te bidden tot God dat Hij op voorspraak van de Maagd Maria en de heiligen genade aan zijn Kerk mag schenken. Vervolgens spreekt hij een oratie uit. 
  • Tweede petitie van de prefect aan de paus. Wederom vraagt hij om de zaligen in te schrijven in het Register der Heiligen (Catalogus Sanctorum). De kandidaten worden 'kinderen van de Kerk' genoemd en 'mensen die streefden naar volmaaktheid'. 
  • Antwoord van de paus. Hij nodigt de gelovigen uit om te bidden tot de Heilige Geest dat Die allen moge verlichten en dat Christus niet toestaat dat zijn Kerk dwaalt in deze belangrijke aangelegenheid.
  • Zingen van het Veni Creator Spiritus.
  • Derde petitie van de prefect. Hierin spreekt hij over de onfeilbaarheid van het kerkelijk magisterium in zaken die het geloof, de zeden en de eredienst betreffen. 
  • De paus spreekt nu, wederom in het Latijn, de plechtige officiële canonisatieformule uit.
  • Relieken van de nieuwe heiligen worden naar de paus gedragen om ze door hem te laten kussen. Vervolgens worden ze aan het volk tentoongesteld. Onderwijl zingen het koor en het volk een jubelzang. 
  • De prefect dankt de paus voor de heiligverklaring en verzoekt hem daarover een apostolische brief te schrijven.
  • De paus zegt dat hij dat zal doen.
  • De prefect gaat naar de paus voor een vredesomhelzing.
  • Aanvang van de eucharistieviering

Boekje (pdf) met de orde van dienst van de canonisatie van Johannes XXIII en Johannes Paulus II (d.d. 27 april 2014) >>

dinsdag 3 mei 2022

jaren actief als vrijwilliger peringatan orang mati di kota dimulai pertama di gereja 't heike dan sebelum jam 8 di luar dengan prajurit yang jatuh

De Vier Stinkerds van het dwaalgebied

Foto's
 
1
 
Reacties
 
3
Afbeelding
De Biechtstoeltjes, getekend door Koster.
Do 27 jun: 'De Vier Stinkerds', dat was vroeger de naam van een deel van het dwaalgebied. Een stuk verderop lag 'De Biechtstoeltjes', een plek waar Duitse soldaten met Tilburgse grieten vrijden. En waarom heette Noordhoek, Moordhoek?
Menige bevruchting heeft daar plaatsgevonden 
door Bas Vermeer
Welkom bij Andere Tijden, Stadsgezicht-gewijs. ​
Waarom deze uitstap naar het verleden? Na enkele blogs over bijnamen in de volksmond (zie hier), viel er een brief op onze deurmat (op zich al uitzonderlijk). 
Of we van De Vier Stinkerds wisten? Van De Biechstoeltjes en Fratersgat? En dat Noordhoek, Moordhoek heette? (Ja luidde ons antwoord op die laatste vraag, maar de rest....)  
Briefschrijver in deze is Kees Koster, zijn precieze leeftijd doet er niet toe (vindt hij zelf). Laten we volstaan met het gegeven dat de Tilburger tijdens de Tweede Wereldoorlog 'van arbeidsgeschikte leeftijd' was. Daarom was Koster in het centrum ondergedoken. 
Om aan het oog van de Duitsers te ontkomen ('om niet naar Duitsland te worden vervoerd'), leerde hij alle binnenwegen en sluiproutes van de stad kennen. De Vier Stinkerds bijvoorbeeld: vier korte straatjes van ieder circa 50 meter, waar het huidige Burgerijpad er één van was. De bijnaam: omdat iedereen er tegen de muren zeek, aldus Koster. "Waarom daar? Ik heb geen idee. Het was er donker."
De volgende binnenweg op zijn pad: de overweg over, achterom bij de drukkerij van de fraters het sintelpad van het St. Jozef-gesticht op (nu het braakliggend terrein aan de Lange Nieuwstraat). Dat pad had ook een bijnaam: De Biechtstoeltjes. Het dankte zijn naam waarschijnlijk aan de fraters, maar was juist interessant door wat er zich afspeelde: het tiental Duitse soldaten dat er met Tilburgse grieten vrijde. In de nissen van de grote muur (zie de tekening bij deze blog). Met enige fantasie een soort van biechtstoelen.   
Bang om daar als onderduiker opgepakt te worden, was Koster niet. Lachend: "Ben je gek! Die soldaten hadden het veel te druk én ze hadden verlof." En toen de Duitsers uiteindelijk waren verjaagd, namen de Engelsen en Canadezen hun plaatsen in. "Menige bevruchting heeft daar plaatsgevonden."   
We vervolgen onze weg: via de Lange Nieuwstraat, de Koestraat steken we over door het 'Fratersgat' naar Loven. Dat was een smalle doorgang langs de fratersschool. 
Tot slot, klinkt het, was er natuurlijk nog Moordhoek. Voor menig Tilburger welbekend: want zo werd Noordhoek na de moord op Marietje Kessels genoemd. "Zo noemden de mensen bij wie ik ondergedoken zat het nog steeds. Al was die moord bijna een halve eeuw eerder." Hij lacht: "Tegenwoordig zou je elk bosje in Tilburg wel zo'n bijnaam kunnen geven. Er worden zoveel mensen vermoord."
Dit was Andere Tijden, Stadsgezicht. 

donderdag 28 april 2022

Jaren actief als vrijwilliger

 Het of mijn vrijwilligerswerk doe ik al zeer lang ook diverse koren actief nog steeds actief met het werk dat ik doe.

Het begin toen ik getrouwd was begon de activiteiten samen met mijn eerste vrouw Corrie. 

Vanaf het begin al samen met het Driekoningenkoor zeker 12 jaar en ook ongeveer 5 jaar met het mannenkoor la Renaissance,  zowel ik veel moest werken en wat activiteiten tussendoor door,  we hebben 4 kinderen waarvan de eerste net na de geboorte van ons eerste kind even geleeft is overleden. 

Toen begon ik het sukkelen met mijn eerste vrouw ze was diabetes en ik heb jaren voor haar gezorgd en de laatste jaren van haar leven ook nog verpleegd. 

Zelf merkte ikzelf dat ik mijn werk niet meer aankon ben in 2009 afgekeurd van mijn werk en ben als vrijwilliger begonnen bij het Peerke Donders Paviljoen vanaf 27 oktober 2009 en steeds daar actief. 

Ben tevens actief bij het Heuvels Gemengd Koor in 2012 en daar ook steeds actief. 

En op 2 september 2018 is mijn vrouw Corrie van Broekhoven-Robbe te komen overlijden.

Dat zelfde moment heb ik Felicia Retnowati uit Jakarta leren kennen  was ook in 2018 ben 1 jaar daarop bij haar geweest in indonesie voor 1 maand en woont nu bij mij en we wachten op de beslissing van IND. 

Zoals je dit leest was ik jarenlang actief in principe vanaf mijn eerste huwelijk